เมาลานา ญะลาลุดดิน มุฮัมมัด รูมี (เปอร์เซีย: جلال‌الدین محمد رومی‎) เป็นกวีเอกของอิหร่าน เกิดที่เมืองบัลค์เมื่อ พ.ศ. 1750 ซึ่งสมัยนั้น อยู่ภายใต้การปกครองของมุฮัมมัด ชาห์แห่งควาร์ชมา ต่อมา ครอบครัวของรูมีได้ออกจากเมืองบัลค์ไปเมื่อ พ.ศ. 1762 บิดาของรูมีได้อพยพออกไปเพราะปัญหาศึกสงครามไปอยู่ที่เมืองซารันเดห์ในตุรกีและเมืองรูมที่เป็นเมืองหลวงของเซลญูกรูมีได้ศึกษาลัทธิซูฟีจากบูรอา นุดดีน ติรมีซี จนได้เป็นผู้รู้ทางศาสนาคนหนึ่ง ต่อมา ในพ.ศ. 1787 รูมีได้พบกับชัมส์ ตับรีช ซึ่งทั้งคู่สนิทสนมกันมาก ต่อมา ชัมส์ ตับรีชได้หายสาบสูญไปใน พ.ศ. 1790 รูมีจึงแต่งบทโอดครวญเพื่อระลึกถึงชัมส์ที่เรียกว่าดิวานชัมส์ตับรีช ต่อมา ซอลาซุดดีน ซาร์กูบ ผู้ช่วยเหลือรูมีในการสั่งสอนสานุศิษย์ได้เสียชีวิตลงอีก รูมีโศกเศร้ามาก ในช่วง 10 ปีสุดท้ายของชีวิต รูมีได้เขียนบทกวีที่ยิ่งใหญ่ชื่อมัษนาวี เขาเสียชีวิตเมื่อ พ.ศ. 1816 ที่เมืองรูมหรือเมืองโดเนียในตุรกี รวมอายุได้ 66 ปี